بدون عنوان

سلام به دردونه یکی یه دونه مامان
روزها از پی هم میاد و میره ....تند و تند...و کوچولوی مامان کم کم بزرگ میشه...این روزها علاقه عجیبی به دوچرخه ات پیدا کردی تا حدی که اونو با خودت میبری تو اتاقت...هیچ جوره هم کوتاه نمیای
از علاقه مندیای دیگه ات که دیگه از مرز علاقه گذشته و تبدیل به اعتیاد شده وابستگی عجیبت به تبلتت هست....اگه اون در دسترست نباشه هم گوشی مامان ....نمیدونم چطور به این سرعت انواع بازیا رو یاد میگیری اما بشدت نگران چشای قشنگت هستم که خدایی نکرده ضعیف شه....دکترت گفت بازی کردنت با تبلت در روز نباید از دو ساعت تجاوز کنه اونم نباید پشت سر هم باشه...
دیگه اینکه یاد گرفتی که با زور و گریه چیزی و درخواست نکنی....وقتی چیزی میخوای میای بغل مامان میشینی با یه خنده زیرکانه با خواهش چیزی و که میخوای میگی
البته هنوز فعل ها رو در جای خودش بکار نمیبری مثلا وقتی گوشی مامان و بخوای میگی:گوشی مامانی میخوای بازی کنی؟
عاشق این لحن صحبت کردنت هستم
دعا میکنم که همیشه سالم و سلامت باشی کوچولوی نازنینم